"...επιτηδευόμενοι εξ επαγγέλματος την τροπολογίαν, αμαυρούσι και περιτρέπουσι την αλήθειαν με την των σοφισμάτων των περίπλεξιν... " !

Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013

Η Αριστερά της Θυσίας



Στο αλβανικό μέτωπο 1940-41


«Αποχαιρετούμε σήμερα τον ακριβό μας  σύντροφο  Φώτη Τρούγκο, τον αγωνιστή της  Εθνικής Αντίστασης, τον αγωνιστή της Αριστεράς , τον πολίτη αυτής της πόλης που έδωσε στην διάρκεια της ζωής του  στην λέξη «Αριστερός» την πραγματική της διάσταση. Που ήταν για μας  το πρότυπο της σεμνότητας, της ανιδιοτέλειας και της λεβεντιάς.
Γεννήθηκε στο Λούρο Πρέβεζας το 1918 από αγρότες γονείς με πολυμελή οικογένεια. Τελείωσε  το δημοτικό σχολείο Λούρου και το εξατάξιο Γυμνάσιο στην Πρέβεζα με Γυμνασιάρχη  τον αείμνηστο Χρήστο Κοντό με «λίαν καλώς». Απεφοίτησε  το 1939 από την Ζωσιμαία Παιδαγωγική  Ιωαννίνων που την περίοδο εκείνη είχε δντη τον  Ευάγγελο Παπανούτσο. Εκεί έρχεται σε επαφή με τις κομμουνιστικές ιδέες.  Με απόφαση του Υπουργού Παιδείας διορίσθηκε τον Δεκέμβριο του 1939 « ως δημοδιδάσκαλος επί βαθμώ και μισθώ ακολούθου  εις την εκπαιδευτικήν περιφέρειαν Πρεβέζης» όπως αναγράφει το διοριστήριο. Στις 10 Μαρτίου 1940 τοποθετείται στο μονοτάξιο Δημοτικό Σχολείο Άσσου.
Ο πόλεμος του σαράντα τον βρίσκει στην Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών  Ιππικού στην Λάρισα. Το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940 με φύλλο πορείας πάνω σε καρότσα φορτηγού μαζί με τους συναδέλφους του, φεύγει μέσω Μετσόβου για την πρώτη γραμμή του μετώπου. Συμμετέχει σε όλες τις μάχες και παίρνει τον βαθμό του ανθυπίλαρχου. Πολεμά συνεχώς για έξη μήνες.  Η σχετική βεβαίωση που χορηγεί ο ίλαρχος Ιωάννης Κατσαδήμας, Διοικητής της 1ης Ίλης Ιππικού της Ομάδας Αναγνωρίσεως γράφει ότι : «υπηρέτησεν στην γραμμήν των πρόσω του Αλβανικού μετώπου από της ενάρξεως του Ελληνοϊταλικού πολέμου, ήτοι από 3ης Νοεμβρίου 1940 μέχρι 12 Μαρτίου 1941 λαβών μέρος εις τας μάχας Καλαμά, Κότσικα , Φιλιάτες και εντεύθεν του Αργυροκάστρου.»
Γυρίζει στο χωριό του μετά την κατάρρευση του μετώπου και στις 23 Απριλίου  1941 αποστρατεύεται. Λαμβάνει ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ αγωνίζεται για «εθνική ανεξαρτησία , για καλύτερη ζωή, για ένα κόσμο απαλλαγμένο από την ένδεια και τον φόβο» όπως μας έλεγε όταν τον ρωτούσαμε «γιατί μπάρμπα Φώτη αγωνίσθηκες ?». Το 1943 τον βρίσκει διαφωτιστή του ΕΑΜ και το 1945 ήταν, με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού του ΕΛΑΣ, φρούραρχος της Πρέβεζας.
 Ο πόλεμος όμως τελείωσε, οι Γερμανοί έφυγαν, η ειρήνη όμως δεν ήρθε. Η Ελλάδα οδηγήθηκε στον «καταραμένο» εμφύλιο, όπως τον ονόμαζε. Αλληλοσκοτωμός, νέα ερείπια, καταστροφές. Πολύς πόνος και δάκρυα αλλά και πολιτικοί διωγμοί. Αυτοί που πολέμησαν τους ξένους κατακτητές είναι τώρα «εχθροί της πατρίδας». Το 1947  κλήθηκε για κατάταξη στο στρατό και βρέθηκε στην Μακρόνησο  στο πρώτο τάγμα Σκαπανέων και αργότερα στην Ικαρία εκτοπισμένος. Το Φεβρουάριο του 1949 διαγράφετε από τις τάξεις των εφέδρων αξιωματικών και τον Μάιο του 1949 απολύεται από δάσκαλος με απόφαση του Υπουργού Παιδείας Κωνσταντίνου Τσάτσου ως «  τυγχάνων λίαν επικίνδυνος και αμετανόητος κομμουνιστής, πάσα δε προσπάθεια για ανάνηψή του, απέβη άκαρπος».