Όταν ο σκοτεινός καιρός του μηδενός έρχεται, βαρυπατώντας και δρασκελίζοντας το χαμηλό ορίζοντα.
Όταν η αυτοκρατορία των ημερίδων και εκτάκτων συνάξεων ευκολύνουν την μηρυκαστική συνήθεια όλο και πιο διψασμένων πελατών.
Όταν οι κατά ριπές πληροφορίες, ως αφηνιασμένο μελίσσι, εφορμούν και κατακάθονται στην κεφαλή της αντοχής σου.
Όταν οι ευτελείς καθιερώνονται ως εισαγγελείς και οι ψόφιοι ως κρισολόγοι.
Όταν οι λείχοντες και σιελοροούντες, πολιορκούν την ταπεινόφρονη θλίψη σου.
Όταν οι σάλπιγγες και τα ξηλωμένα τύμπανα αφαρπάζουν τον ύπνο σου,διαγουμίζοντας τα κατάλοιπα των ονείρων σου.
Όταν τα μετρημένα γρόσια των παππούδων τα κερματίζουν οι αργυραμοιβοί και τα διαρρίπτουν στα συνωθούμενα αγοραστήρια πλήθη.
Όταν οι μεταπράτες σταχώνουν τα γράμματα των αναλφάβητων προγόνων, τα χαραγμένα με υνί και με το νύχι του τότε ολιγογράμματου ιερέα.
Όταν στην άλλοτε σκάλα προς τον ουρανό και το ιπτάμενο φως, οι εργολήπτες προσθέτουν προσθέτους πρόχειρους εξώστες για στιγμιαίους θεατές.
Όταν οι τζογαδόροι παμφάγοι ψυχογάγοι ευωχούντοι καταπίνοντας το ελάχιστο, που απέμεινε, αντίδωρο.
Όταν υμνογράφοι και στιλβωτές των υποδημάτων της εξουσίας δοξολογούν τους ασήμαντους και μοιράζουν, αντί πέντε άρτων, μπάλες αχύρων στους πεινώντες και δειψώντες την δικαιοσύνη.
Όταν, εντελώς ατελείς και ευτελείς καταχωρίζονται στις καθ’εβδομάδα ανασυντασσόμενες εγκυκλοπαίδειες ως υποψήφιοι ακαδημαϊκοί ή αυριανοί στρατηγοί ή πρωτολάτες αρχηγοί ή μεθαυριανοί σωτήρες...
Ε, τότε λοιπόν οπλίζομαι με τα κοπρόλογα και τη χλεύη του αοιδίμου Γεωργίου Καραϊσκάκη, που δικαζόνταν μέσα στη εκκλησία του Μεσολογγίου «επί επιβουλή κατά της πατρίδος»:
«...Αν βάλετε θεμέλια στα λόγια που λέγω, εκατό ζωές να’χω δεν γλυτώνω.»
Γ.Μεγαπάνος (στρατοδίκης): «...Βρε ξέρουμε πως λες όλο λόγια, μα γιατί τα λές;».
Γ. Καραϊσκάκης: «...Το έχω χούι, κυρ Πάνο»
Γ.Μεγαπάνος: «...Αμ γιατί τόχεις χούι που είσαι πενήντα χρονών;»
Γ.Καραϊσκάκης: « Αμ δεν μπορώ να το κόψω κυρ Πάνο. Κι εσύ είσαι ογδόντα χρονών, μα το χούι δεν ταφήνεις να γαμείς, και δεν μακούς».
Και ανιστορεί ο Κοσομούλης: «...Τούτο λέγοντας ο Καραϊσκάκης εχτύπησαν τα γέλια όλοι οι κριταί και λαός και πήγαν πολλοί να λιποθυμήσουν καθώς και εγώ...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου