Ενώπιον του ελληνικού λαού

                                          Των  Κ. Μακαρώνα - Δ. Τσακίρη, Δικηγόρων Αθήνας

         Επειδή οι επερχόμενες εκλογές είναι ιστορικές και το εννοούμε.

      Επειδή όλες οι συνιστώσες του βάρβαρου νεοφιλελευθερισμού, εγχώριες και ξένες, απειλούν και εκβιάζουν με τον κίνδυνο της εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και την επιστροφή στη δραχμή στην περίπτωση που με τη βούλησή του το εκλογικό σώμα αναδείξει τον ΣΥΡΙΖΑ ηγετική δύναμη στις 17.6.2012.

      Επειδή η εμμονή στα Μνημόνια οδηγεί με μαθηματική βεβαιότητα στην οικονομική και κοινωνική χρεωκοπία.

      Επειδή οι εξαντλητικοί φόροι, κυρίως σε βάρος των εργαζομένων, των συνταξιούχων και των μικρομεσαίων, τα χαράτσια, η μείωση των μισθών και συντάξεων στα όρια της φτώχειας, η περικοπή των κοινωνικών δαπανών και η διάλυση του κοινωνικού κράτους, στον βωμό της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των δανειστών και των τραπεζών, οδηγούν τον λαό σε απόγνωση και τη χώρα στον γκρεμό.

     Επειδή η Ελλάδα δεν μόνο ένας γεωγραφικός χώρος με γεωγραφικές συντεταγμένες, αλλά έχει και ανθρώπους.

    Επειδή στην Ελλάδα κατοικούν μεν αυτοί που ωφελούνται από τα Μνημόνια και θέλουν τους εργαζόμενους με μισθούς Βουλγαρίας, Κροατίας ή Κίνας, δαιμονίζονται με τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, έχουν αλλεργία με τα εργατικά δικαιώματα, επιθυμούν ατομικές συμβάσεις, ελαστικές μορφές απασχόλησης και εργαζόμενους σε ομηρεία, αλλά και έφεραν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού, αυτοί δηλαδή που με την ανοχή των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. δεν πλήρωναν τους φόρους και τις ασφαλιστικές εισφορές, με αποτέλεσμα το κράτος να μην έχει έσοδα και να ωθείται σε δανεισμό και τα ασφαλιστικά ταμεία να ασφυκτιούν από την έλλειψη πόρων, ώστε, αν και μειοψηφία, να κατέχουν το 80% του πλούτου.

  Επειδή όμως στην ίδια χώρα κατοικούν και 1.500.000 άνεργοι, 1.000.000 συνταξιούχοι με συντάξεις πείνας, εκατομμύρια εργαζόμενοι με μισθούς στα όρια της φτώχειας, εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες, επαγγελματίες και μικρομεσαίοι που καταστρέφονται.

       Επειδή εμείς είμαστε μ' αυτούς που είναι η πλειοψηφία του λαού.

     Επειδή στον χώρο της τρίτης συντεταγμένης εξουσίας, της Δικαιοσύνης, την οποία υπηρετούμε, οι κάθε λογής υποστηρικτές της απειλής του χάους δεν αρκούνται στις νομοθετικές ρυθμίσεις που ουσιαστικά απαγορεύουν την πρόσβαση των πολιτών σε αυτή (βλ. και Ν. 4045/2012). Με το Μνημόνιο ΙΙ έχουν αναλάβει τη δουλική δέσμευση όχι μόνο να μη διατεθεί ούτε ένα ευρώ παραπάνω για την υποχρηματοδοτούμενη και υπολειτουργούσα Δικαιοσύνη, αλλά και να μεταβιβάσουν τις αρμοδιότητες ελέγχου της λειτουργίας της στην τρόικα. Καταργώντας και τα ελάχιστα ίχνη ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης και καταρρακώνοντας τις συνταγματικές δικλίδες, αναγκάζουν την κυβέρνηση της χώρας να λογοδοτεί στην Ε.Ε., την ΕΚΤ και το ΔΝΤ κάθε τρίμηνο, ακόμα και για τον αριθμό των πολιτικών και διοικητικών υποθέσεων που εισάγονται στα δικαστήρια, για το πόσες υποθέσεις διεκπεραιώνονται από τους δικαστές και τους δικαστικούς υπαλλήλους και πόσες είναι "αποδοτικές" για το "Ελληνικό Δημόσιο", στην ουσία, δηλαδή για τους πιστωτές τοκογλύφους. Έχουν δεσμευτεί να προωθήσουν και προωθούν τη μεταβίβαση της αρμοδιότητας για την απονομή της δικαιοσύνης και την παροχή έννομης προστασίας σε εξωδικαστικά όργανα.

      Επειδή οι φανατικοί οπαδοί του Μνημονίου είναι επικίνδυνοι και, αν δεν ματαιωθούν οι στόχοι τους, είναι βέβαιο ότι και η Δικαιοσύνη και οι λειτουργοί της θα μετατραπούν σε θεραπαινίδες της τρόικας και των πιστωτών.

   Επειδή οι δανειακές συμβάσεις αποτελούν μεν διεθνή συνθήκη αλλά δεν έχουν κυρωθεί από τη Βουλή σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ελλάδας (36 παρ. 2 Συντάγματος) και συνεπώς δεν έχουν υπερνομοθετική ισχύ, δεν είναι κανόνες διεθνούς ή ευρωπαϊκού δικαίου με τυπική ισχύ ανώτερη από τον νόμο. Από τις δύο μόνο η δεύτερη εγκρίθηκε από τη Βουλή και μόνο ως σχέδιο και όχι ως κατηρτισμένη σύμβαση κατ' άρθρο 28 παρ. 3 του Συντάγματος.

     Επειδή τα Μνημόνια κατανόησης δεν καθιδρύουν διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας, διότι δεν αποτελούν διεθνείς συμβάσεις.

     Οι σχετικοί εφαρμοστικοί νόμοι δεν έχουν τυπική ισχύ ανώτερη από τον νόμο και συνεπώς υφίσταται δυνατότητα κατάργησής τους με νόμο, με απλή πλειοψηφία, δίχως προηγούμενη καταγγελία οιασδήποτε σύμβασης, δίχως να αποκλείεται η διατήρηση ή τροποποίησή τους ως προς τα ζητήματα που συμφέρουν τον ελληνικό λαό.

Επειδή η Απόφαση 2010/320/Ε.Ε. υποχρεώνει μεν την Ελλάδα να υλοποιήσει το "σχέδιο προγράμματος" και το "σχέδιο δράσης" (έτσι προσδιορίζονται τα Μνημόνια), δηλαδή τα δημοσιονομικά και οικονομικά μέτρα για τον περιορισμό του ελλείμματος (ιδίως για τη φορολογία, τις συντάξεις, τους μισθούς κ.ά.). Η απόφαση όμως δεν καθιδρύει διεθνή δέσμευση της χώρας, διότι περιέχει ρυθμίσεις για τομείς στους οποίους η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει ούτε καν συντρέχουσα αρμοδιότητα, όπως δέχτηκε και η μειοψηφία στην απόφαση 668/2012 ΣτΕ. Ακόμη, τα μέτρα αυτά δεν περιλαμβάνονται στα προβλεπόμενα από το άρθρο 126 παρ. 11 ΣΛΕΕ (Συνθήκη Λειτουργίας ΣΕΕ - Λισσαβώνα 2007 - Κωδικοποίηση 30.03.2010), σε περίπτωση παραβίασης των αποφάσεων του άρθρου 126 παρ. 9 ΣΛΕΕ, διότι αφορούν σε τομέα αποκλειστικής αρμοδιότητας του κράτους - μέλους (φορολογία, κοινωνική ασφάλιση, υγεία, διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, δημοσιονομικά, δημόσια διοίκηση κ.λπ.).

     Επειδή για τη χρηματοδότηση από το ΔΝΤ δεν χρειαζόταν σύμβαση και δεν υπεγράφη τέτοια. Η Ελλάδα έχει ενταχθεί στο ΔΝΤ από το 1945 (Α.Ν. 766/1945 για την κύρωση της πράξης του "Bretton Woods" Α.Ν. 619/1968, Ν. 1086/1980). Τα μέτρα που περιλαμβάνονται στην επιστολή προθέσεων (letter of intent) είναι προτεινόμενες πολιτικές κυβερνητικού προγράμματος. Αν δεν εφαρμοστούν, δεν έχουμε περίπτωση αθέτησης διεθνούς σύμβασης.

       Επειδή η έξοδος κράτους - μέλους από την ΟΝΕ δίχως παράλληλη έξοδο από την Ε.Ε. -παρά το ότι είναι εφικτή με άλλους έμμεσους τρόπους, τους οποίους οι υποστηρικτές του απειλούμενου χάους οφείλουν να εξηγήσουν- τοποθετείται νομικώς πολύ κοντά στο αδύνατο, όπως από το 2009 έχει εξηγήσει ο ίδιος ο νομικός σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ). Τυχόν καταγγελία των δανειακών συμβάσεων ή των Μνημονίων συνεργασίας (αν γίνει δεκτό ότι χωρεί καταγγελία από πλευράς δανειστών) δεν σχετίζεται με τη δυνατότητα ή μη της εξακολούθησης της χρησιμοποίησης του ενιαίου νομίσματος ("επιστροφή στη δραχμή").Εάν η χρήση των δυνατοτήτων που έχει η χώρα μάς οδηγήσει σε διακοπή της χρηματοδότησης (αν οι δανειστές επιλέξουν τη σύγκρουση), η χώρα έχει τη δυνατότητα να κάνει χρήση της νομικής δυνατότητας να επικαλεσθεί την ισχύουσα στο Διεθνές Δίκαιο αρχή της κατάστασης ανάγκης (etat de necessite - state of necessity) ως λόγο μη συμμόρφωσης στις δανειακές υποχρεώσεις της λόγω της ανάγκης να ανταποκριθεί στις βασικές κοινωνικές υποχρεώσεις απέναντι στο σύνολο του πληθυσμού και όχι κατά προτεραιότητα στους δανειστές της. Η περιέλευση της Ελληνικής Δημοκρατίας στη σημερινή κατάσταση ήταν απόρροια και της οικονομικής εξάρτησης της Ελληνικής Δημοκρατίας από τις οικονομίες άλλων χωρών, ιδιαίτερα της Ο.Δ. Γερμανίας, όπου τα πλεονάσματα των μεν αποτελούν ελλείμματα των δε.

* Σε περίπτωση της ως άνω "σύγκρουσης" και προσφυγής των δανειστών στη δικαστική οδό με αίτημα την εκτέλεση σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου, η νομική άμυνα της χώρας και η σχετικά μακρά χρονική περίοδος που θα απαιτηθεί δημιουργούν προϋποθέσεις αποτελεσματικής πολιτικής διαπραγμάτευσης.

Επειδή, κατ' ακολουθίαν:

* Δεν απαιτείται καταγγελία οποιασδήποτε σύμβασης.

* Όλοι οι "μνημονιακοί νόμοι" μπορούν με απλή πλειοψηφία των μελών του Κοινοβουλίου να καταργηθούν / τροποποιηθούν με μεταγενέστερο νόμο.

* Η υποταγή στις υποχρεώσεις ή ο σεβασμός των νομικών υποχρεώσεων που έχουν αναληφθεί δεν είναι η μοναδική λύση ούτε ακόμη και έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την οποία, όπως και με τους δανειστές, η χώρα έχει τη δυνατότητα να επαναδιαπραγματευθεί το σύνολο των δανειακών ρυθμίσεων και του χρέους.

* Η χώρα μπορεί να επικαλεσθεί, για να εξεύρει τις βέλτιστες για τον λαό λύσεις:

- το ζωτικό συμφέρον του λαού εν όψει άμεσου και επικειμένου κινδύνου,

- την εντεύθεν κατάσταση ανάγκης και

- την προτεραιότητα των βασικών κοινωνικών λειτουργιών του κράτους έναντι των υποχρεώσεων προς τους δανειστές.

Για όλους αυτούς τους λόγους

Και χωρίς καμία επιφύλαξη,

Καλούμαστε

Όλοι σε συστράτευση:

Για να αναδειχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτη δύναμη στις εκλογές της 17.6.2012.

Για τον σχηματισμό κυβέρνησης των αριστερών δυνάμεων.

Για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.

Για δίκαιη κατανομή του παραγόμενου πλούτου και φορολογική δικαιοσύνη.

Για την ανάδειξη της Δικαιοσύνης σε πυλώνα της Δημοκρατίας.

                            (δημοσιεύθηκε στην "Αυγή" 9/6/2012)